"Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali,
ale po to, abym ja działał i kochał".
Janusz Korczak
Patron Ośrodka
Janusz Korczak
właściwe nazwisko Henryk Goldszmit, pseudonim Stary Doktor - urodził się w Warszawie 22 lipca 1878 lub 1879r. Zginął w sierpniu 1942 r. zamordowany przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym, w Treblince. Pedagog, pisarz, lekarz.
W 1911 r. objął dyrekcję Domu Sierot dla dzieci żydowskich, a później także Naszego Domu - sierocińca dla dzieci polskich. Posiadał znakomite wyczucie psychiki dziecięcej, a jego postawa pełna szacunku i zaufania do dziecka stała się podstawą systemu pedagogicznego łączącego zasadę kierowania dziećmi z zasadą ich samodzielności. Samorząd, gazetka dziecięca, a także osobowość wychowawcy były formami pobudzającymi aktywność społeczną dzieci w tym systemie. Żądał równouprawnienia dziecka, poważnego traktowania jego spraw i przeżyć, wychowania w umiłowaniu dobra, piękna i wolności.
Swoje zasady wychowawcze J. Korczak wykładał w pismach pedagogicznych, z których najważniejszy jest cykl ,,Jak kochać dziecko” oraz w Instytucie Pedagogiki Specjalnej i w Wolnej Wszechnicy.
W latach 1926 - 30 redagował ,, Mały Przegląd ”- eksperymentalne pismo dziecięce. Prowadził szeroką działalność popularyzatorską w obronie praw dziecka za pośrednictwem radia.
Od 1901r. zaczęły się kolejno ukazywać utwory literackie i pedagogiczne Korczaka: Dzieci ulicy, Dziecko salonu, Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Bobo, Jak kochać dziecko, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo Małego Dżeka, Kiedy znów będę mały, Prawo dziecka do szacunku, Pedagogika żartobliwa.
W 1911 r. objął dyrekcję Domu Sierot dla dzieci żydowskich, a później także Naszego Domu - sierocińca dla dzieci polskich. Posiadał znakomite wyczucie psychiki dziecięcej, a jego postawa pełna szacunku i zaufania do dziecka stała się podstawą systemu pedagogicznego łączącego zasadę kierowania dziećmi z zasadą ich samodzielności. Samorząd, gazetka dziecięca, a także osobowość wychowawcy były formami pobudzającymi aktywność społeczną dzieci w tym systemie. Żądał równouprawnienia dziecka, poważnego traktowania jego spraw i przeżyć, wychowania w umiłowaniu dobra, piękna i wolności.
Swoje zasady wychowawcze J. Korczak wykładał w pismach pedagogicznych, z których najważniejszy jest cykl ,,Jak kochać dziecko” oraz w Instytucie Pedagogiki Specjalnej i w Wolnej Wszechnicy.
W latach 1926 - 30 redagował ,, Mały Przegląd ”- eksperymentalne pismo dziecięce. Prowadził szeroką działalność popularyzatorską w obronie praw dziecka za pośrednictwem radia.
Od 1901r. zaczęły się kolejno ukazywać utwory literackie i pedagogiczne Korczaka: Dzieci ulicy, Dziecko salonu, Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Bobo, Jak kochać dziecko, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo Małego Dżeka, Kiedy znów będę mały, Prawo dziecka do szacunku, Pedagogika żartobliwa.
